مقالات

استفاده از اکسید منیزیم در تغذیه گاوهای شیرده

استفاده از اکسید منیزیم در تغذیه گاوهای شیرده

اکسید منیزیم

تهیه و تنظیم: بخش تحقیق و توسعه گروه ویوان

اکسید منیزیم چیست ؟

  • اکسید منیزیم با فرمول شیمیایی MgO ماده ای جاذب رطوبت و سفید رنگ بوده و بعنوان یک منبع منیزیم شناخته میشود.

اکسید منیزیم از طریق کلسینه سازی کربنات منیزیم یا هیدروکسید منیزیم و یا فراوری کلرید منیزیم بوسیله آهک و حرارت تولید میشود.

از اکسید منیزیم بطور گسترده ای در صنعت فرآورده های نسوز، اصلاح آبهای زیر زمینی، تصفیه هرزآبها، تصفیه آبهای آشامیدنی و …. استفاده میشود. بعلاوه، خاصیت بافری اکسید منیزیم در محیطهای اسیدی و قابلیت آن در تثبیت فلزات سنگین نامحلول، از جمله دلایل کاربرد گسترده این ترکیب در صنایع مختلف میباشد. در سال ۲۰۰۴ حدود ۷۵ % از اکسید منیزیم تولید شده در امریکا در صنعت تولید مواد نسوز استفاده شد و ۲۵% باقی مانده در صنایعی همچون کشاورزی، شیمیایی، ساختمان سازی و سایر صنایع استفاده شد.

مقدمه ای بر استفاده از اکسید منیزیم در تغذیه دام

معمولا گراسهایی که با سرعت بالا در فصل بهار رشد میکنند فاقد سطح کافی منیزیم می باشند و مصرف آنها منجر به کمبود منیزیم و عارضه کزاز علفی میشود.  علوفه های تازه، غنی از کربوهیدارتها و پروتئین­های ساده اند اما به لحاظ مواد معدنی جزء منابع فقیر محسوب میشوند. اثرات کمبود منیزیم در دوعارضه تب شیر و کزاز مرتعی نمایان میشود. نشان داده شده است تامین سطح کافی منیزیم برای حیواناتی که در مزرعه چرا می­کنند الزامی است. از آنجایی که منیزیم در بیشتر واکنشهای ضروری بدن شرکت دارد از آن بعنوان یکی از عناصر ضروری برای کلیه حیوانات یاد میشود. منیزیم بعنوان یک عنصر ماکرو شناخته میشود بدین معنا که نیاز آن در بدن نسبتاً زیاد است. اکسید منیزیم به عنوان منبع عالی منیزیم در جیره گاوهایی که از علوفه های فقیر از منیزیم استفاده میکنند، توصیه میشود.

برای استفاده از اکسید منیزیم در جیره غذایی گاوهای شیری میبایست اطلاعات کافی در مورد اثرات اکسید منیزیم و خواص آن همچون نرخ واکنش پذیری، اثر اندازه ذرات آن بر متابولیسم مواد معدنی و اثر آن بر شرایط اسیدیته، وجود داشته باشد.

مروری بر مطالعات انجام شده بر روی استفاده از اکسید منیزیم در گاوهای شیری

بطور کلی امروزه استفاده از بافرها و مواد قلیایی کننده در تغذیه گاوهای شیری به دلیل استفاده زیاد از کنسانتره در جیره آنها، الزامی است. اگر چه بیکربنات سدیم (جوش شیرین) بعنوان ماده ای موثر جهت تعدیل pH شکمبه کاربرد دارد، اما آزمایشات متعدد نشان داده­اند که ترکیب اکسید منیزیم و بیکربنات سدیم بطور قابل توجهی شرایط محیط شکمبه را بهبود می بخشد و منجر به ثابت ماندن یا افزایش سطح چربی شیر میشود.

در برخی مطالعات از اکسید منیزیم بعنوان یکی از مرغوبترین مکملهای منیزیم در جیره های گاوهای شیری یاد شده است. همچنین نشان داده شده است که اکسید منیزیم به عنوان یک عامل ضد اسید در شکمبه عمل کرده و از افت چربی شیر و بروز اسیدوز در دامهای تغذیه شده با جیره های حاوی کنسانتره بالا و فیبر کم، جلوگیری میکند. اکسید منیزیم به عنوان یک عامل ضد اسید در شکمبه عمل کرده و از افت چربی شیر و بروز اسیدوز در دامهای تغذیه شده با جیره های حاوی کنسانتره بالا و فیبر کم، جلوگیری میکند. همچنین نشان داده شده است اکسید منیزیم منجر به افزایش باز مصرف استات پلاسمایی و چربی در غدد پستانی شده و همچنین باعث افزایش درصد چربی شیر میشود. بطور معمول، روزانه ۹۱ گرم اکسید منیزیم به ازای هر رأس گاو در جیره گنجانده میشود.

شواهد علمی نشان می دهند که هنگام استفاده از سیلوی ذرت به عنوان منبع اصلی علوفه در جیره، برخی بافرها و ترکیبات قلیایی همچون بیکربنات سدیم (NaHCO3) و اکسید منیزیم (MgO) به تنهایی و همراه با هم، منجر به افزایش ماده خشک مصرفی، تولید شیر، درصد چربی شیر، کیلوگرم چربی شیر و تولید شیر تصحیح شده بر اساس چربی شیر(FCM) میشوند. بهبود حاصله در عملکرد دام، به افزایش pH مایع شکمبه، افزایش نسبت استات به پروپیونات و بهبود قابلیت هضم ماده خشک و یا فیبر نسبت داده شده است.

استوکز و همکاران در سال ۱۹۹۷ طی آزمایشی، اثر بیکربنات سدیم و اکسید منیزیم را بر عملکرد گاوهای شیری تغذیه شده با سیلاژ ذرت بعنوان منبع اصلی علوفه، مورد بررسی قرار داده و نشان دادند که اضافه شدن بافر اثری بر میزان ماده خشک مصرفی و تولید شیر و ترکیبات آن نداشت، با این حال تمایل به افزایش درصد چربی شیر در گروههای مصرف کننده بافر وجود داشت و بالاترین درصد چربی شیر در گروه دریافت کننده ترکیب اکسید منیزیم و بیکربنات سدیم به ثبت رسید. در این آزمایش بیشترین مقدار pH مدفوع در گروهی مشاهده شد که اکسید منیزیم را همراه با بیکربنات سدیم مصرف کرده بودند. استفاده توأم از بیکربنات سدیم و اکسید منیزیم بعنوان بافر در جیره، قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، فیبر نا محلول در شوینده خنثی، فیبر نامحلول در شوینده اسیدی و سلولز را در مقایسه با بیکربنات سدیم به تنهایی، افزایش داد در این آزمایش بیشترین غلظت استات و همچنین بالاترین نسبت استات به پروپیونات در گروهی مشاهده شد که ترکیبی از بیکربنات سدیم و اکسید منیزیم را دریافت کرده بود. این مطالعات نشان دادند هنگامی که سطح کنسانتره در جیره افزایش میباید، استفاده از اکسید منیزیم میتواندچربی شیر را در سطح طبیعی حفظ کرده و یا منجر به افزایش آن شود. نتایج متفاوتی در رابطه با تأثیر اکسید منیزیم بر اسیدیته شکمبه، خون و ادرار گزارش شده است. وجود چنین تنوعی در نتایج را میتوان با تفاوت در میزان خلوص، اندازه ذرات و نرخ فعالیت و واکنشپذیری اکسید منیزیم مرتبط دانست.

بازبینی نتایج ۹ آزمایش در ایالت میشیگان و ۱۱ آزمایش در ایالت هاوایی توسط توماس و همکاران (۱۹۹۴) نشان داد که استفاده از ترکیب بیکربنات سدیم و اکسید منیزیم، در مقایسه با بیکربنات سدیم به تنهایی، نتایج بهتری را از نظر خاصیت بافری و حفظ درصد چربی شیر در پی داشت. بطور کلی، نسبت بیکربنات سدیم به اکسید منیزیم می بایست ۲ به ۱ در نظر گرفته شود.

تاثیر اندازه ذرات بر کارایی اکسید منیزیم

نتایج نشان می دهد با کاهش اندازه ذرات اکسید منیزیم، زیست فراهمی منیزیم و خاصیت بافری آن افزایش می یابد. نشان داده شده است که با کاهش اندازه ذرات اکسید منیزیم، زیست فراهمی و فعالیت منیزیم آن افزایش می یابد. در آزمایشی از ۳ نوع اکسید منیزیم با اندازه ذرات، نرخ واکنش پذیری و حلالیت متفاوت استفاده شد. بیشترین قدرت بافری و بالاترین نرخ انحلال­پذیری برای کوچک­ترین اندازه ذره اکسید منیزیم به ثبت رسید. در این آزمایش سطح تولید شیر و ترکیبات آن تحت تاثیر منبع اکسید منیزیم قرار نگرفتند اما درصد چربی شیر در منابعی که اندازه ذرات ریزتری داشتند کمیت بیشتری داشت. این در حالی بود که مقدار pH شکمبه در منبعی از اکسید منیزیم که کمترین اندازه ذرات را داشت، بطور معنی داری بیشتر بود. بعلاوه، با کاهش اندازه ذرات اکسید منیزیم، میزان pH ادرار نیز افزایش می­یابد. همچنین بیشترین منیزیم موجود در مایع شکمبه و ادرار در منبعی از اکسید منیزیم مشاهده شد که کمترین اندازه ذرات را داشت. نتایج این آزمایش نشان داد که با کاهش اندازه ذرات اکسید منیزیم، زیست فراهمی منیزیم و خاصیت بافری آن افزایش می­یابد. استفاده از مکمل اکسید منیزیم با اندازه ذرات ۱% جیره، موجب افزایش غلظت چربی شیر گردید .

  • نتیجه گیری

  • از مزایای کاربرد اکسید منیزیم در تغذیه دام میتوان به موارد زیر اشاره نمود :

  1. افزایش چربی شیر
  2. تعدیل pH شکمبه و جلوگیری از اسیدوز در گاوهای شیری تغذیه شده با مقادیر زیاد غلات
  3. تعدیل بازجذب و رهاسازی کلسیم از استخوانها
  4. جلوگیری از ابتلا به عارضه کزاز علفی
  5. جلوگیری از ابتلا به عارضه تب شیر
  6. بهبود متابولیسم قندها

به طور کلی در نظر گرفتن روزانه ۵۰ تا ۹۱ گرم اکسید منیزیم به ازای هر راس گاو شیری و رعایت نسبت ۲ به ۱ بین بی کربنات سدیم و اکسید منیزیم در جیره این حیوانات، توصیه میگردد.

 

جهت کسب اطلاعات بیشتر در خصوص مگنوفید اینجا را کلیک کنید.

 

آفلاتوکسین


تماس با ما

ویوان در شبکه های اجتماعی:

اینستاگرامفیسبوک

تلگرام

لینکدین

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *